ขอขอบคุณภาพจาก : https://www.seub.or.th
หากพูดถึงสิ่งที่เรียกว่า ‘หน้าที่’ หลายคนคงเข้าใจถึงกิจที่พึงกระทำซึ่งในสังคมมนุษย์ หน้าที่เกิดจากสิ่งที่เป็นผลพวงของความรับผิดชอบ สำหรับ ‘ป่า’ อันถือเป็นที่อยู่อาศัยของสรรพสัตว์ หรือหากมองในเชิงสังคมวิทยาก็อาจหมายถึง ‘ชุมชน’ ที่มากไปด้วยความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์ ซึ่งสัตว์แต่ละชนิดล้วนมีหน้าที่ที่ถูกกำหนดขึ้นโดยผู้ที่มีชื่อว่าธรรมชาติ
ยกตัวอย่างกิจที่พึงกระทำของสัตว์ป่าตามทฤษฎีห่วงโซ่อาหารคร่าว ๆ อย่างเสือโคร่งที่เป็นสัตว์กินเนื้อ ผู้คอยทำหน้าที่ควบคุมจำนวนประชากรสัตว์กินพืชด้วยการจับกิน รวมถึงกวางที่คอยแทะเล็มหญ้าเพื่อกำจัดวัชพืช ซึ่งวงจรดังกล่าวจะไม่สมบูรณ์เลยหากขาดผู้คอยทำหน้าที่ ‘ชะล้าง’ ระบบนิเวศให้คงความสะอาด
‘พญาแร้ง’ จึงได้เข้ามารับหน้าที่นี้ตามบทบาทที่ได้รับจากธรรมชาติ ในฐานะ ‘เทศบาลประจำป่า’ ผู้มีหน้าที่ทำความสะอาด โดยการกินซากสัตว์ที่ตายแล้ว